دسته بندی | کشاورزی |
بازدید ها | 1375 |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 12 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 23 |
چکیده:
یونجه با توجه به خصوصیات خود در بین گیاهان علوفه ای دارای اهمیت زیادی می باشد و عمدتاً هزینه های تولید علوفه آن مربوط به کاشت می باشد که در این رابطه میزان بذر مورد استفاده جهت کاشت با در نظر گرفتن هزینه بذر با اهمیت تلقی می گردد و بایستی به دنبال روشی بود که میزان بذر مصرفی را کاهش داد. در این تحقیق دو روش کاشت دست پاش و خطی به عنوان فاکتور اصلی و تراکم بذر از 10 کیلوگرم در هکتار به فواصل 5 کیلوگرم تا 35 کیلوگرم در هکتار به عنوان فاکتور فرعی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار به صورت اسپلیت پلات اجرا گردید. مساحت کاشت در دو روش یکسان بود. کاشت در زمان مناسب (پائیز) انجام و یادداشت برداریهای لازم صورت گرفته و برداشت در چین های مختلف انجام و علوفه خشک برداشت شده در مجموع محاسبه گردید. نتایج حاصل از تجزیه مرکب آزمایش نشان داد که روش کاشت خطی در شرایط شور نسبت به روش دستپاش برتری داشته است و میزان بذر 30 کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر تیمارها برتر بوده است. بطوریکه میزان عملکرد علوفه خشک مربوط به روش خطی برابر 616/13 تن در هکتار و میزان عملکرد علوفه خشک مربوط به تیمار 30 کیلوگرم بذر در هکتار برابر 82/13 تن در هکتار می باشد که به عنوان تیمار برتر معرفی می گردد.